آرتروز مادربزرگ آزارش می‌داد، دلش می‌خواست پای مادربزرگ برای همیشه درمان شود، برای شروع تحقیقات در این زمینه انگیزه گرفت، سختی‌هایی زیادی را از سر گذراند تا اینکه الان تبدیل به دانشمند جوان ایرانی شد و سلول‌درمانی نازایی در ساری را آغاز کرده است.
فراخوان مقاله چهارمین کنگره بین‌المللی فن‌آوری، ارتباطات و دانش مازندران _ زری طاهری پرکوهی| زمانی که کودک بود مادربزرگش از پادرد ناله می‌کرد، آرتروز داشت، او از این مشکل مادربزرگ دوست‌داشتنی مادری‌اش بسیار ناراحت می‌شد و به‌دنبال راه‌حلی برای درمان این درد بود، با خودش می‌گفت ای کاش برای مشکلش درمانی باشد. بزرگ‌تر که شد با مشاهده بیماران احساس بدی داشت و دغدغه‌اش بهبودی آنان بود، با خودش می‌گفت هر دردی درمانی دارد، همه چیز به‌جز مرگ راه حلی دارد، باید راهی باشد، از این رو برای موفقیت در این مسیر و اینکه روزی به جایگاهی برسد که بتواند دردها را درمان کند انگیزه گرفت، راه حلش هم تنها درس خواندن بود و درس خواندن. سید احسان سال ۱۳۸۳ به‌دلیل علاقه‌اش به تحقیق و پژوهش رشته علوم آزمایشگاهی را انتخاب کرد و وارد دانشگاه شد، کارشناسی ارشد را زیست فناوری یا بیوتکنولوژی پزشکی خواند، سال ۱۳۹۰ دکترای همین رشته حوزه “سلول‌های بنیادی و پزشکی بازساختی” پذیرفته شد. او حالا سال‌هاست که بر روی سلول‌هایی که در زمان حال و آینده به درمان بیماری‌های صعب‌العلاج و لاعلاج کمک می‌کنند تحقیق می‌کند، سلول‌هایی از فرد بیمار که درمان خود آن فرد خواهند بود، پزشکی بازساختی نیز مبتنی بر دوباره ساختن یک بافوی به نوعی سلول درمانی است، البته این مدل درمان‌ها درمان‌های نوین هستند، بیوتکنولوژی رشته‌ای بر مبنای تحقیقات نوین است.
پایان‌نامه سید احسان اندرامی‌ورندی درباره درمان دیابت نوع یک با استفاده از سلول بنیادی نوشته شده و او علاقه زیادی برای تحقیقات در این زمینه داشت تا اینکه چندی قبل، داوران کنگره و جشنواره بین‌المللی رویان با مشاهده مقالات بین‌المللی سید احسان او را به‌عنوان دانشمند جوان ایرانی برگزیدند.